Bert Hellinger: Bóg umarł

„Mam nadzieję, że Czytelnika nie przestraszy ten tytuł,  który sugeruje, jakbym pozwolił sobie na coś, do czego nikt nie ma prawa. Sam się przestraszyłem tego tytułu. Ale  u jego podstaw leży doświadczenie, którym się tutaj dzielę. Podczas warsztatu w Holandii poświęconego przede wszystkim ruchom prowadzącym do sukcesu w organizacjach jeden z uczestników chciał się dowiedzieć, dla samego siebie i ogólnie, co się pokaże, kiedy potraktujemy Kościół jako organizację i za pomocą ustawień rodzin dostaniemy wskazówki, jakie ruchy ujawnią jego siłę, a jakie bezsilność. Przedstawię  tutaj tylko proces, który przebiegał bez słów, w zupełnej ciszy.”

- Bert Hellinger

Zobacz nagranie, w którym Hellinger relacjonuje to niezwykłe ustawienie:

"Kiedy chcemy coś dokładniej zrozumieć, zostawiamy sobie czas i zastanawiamy się nad tym. Kiedy rozważamy za i przeciw jakiegoś działania, zastanawiamy się, czy wolno nam to zrobić i jak dalece musimy działać. Kiedy komuś coś zaproponowaliśmy, pytamy go później: Czy już się nad tym zastanowiłeś? 

Powszechnie wiadomo, że zanim zajmiemy stanowisko w jakiejś sprawie i na coś się zdecydujemy, przesypiamy się z tematem. Dokąd się udajemy, kiedy w ten sposób się nad czymś zastanawiamy? Co się wtedy wydarza w nas?

Podczas zastanawiania się szukamy połączenia z inną wiedzą, poza zwyczajnym tokiem myślenia. Czujemy to myślenie raczej w brzuchu niż w głowie. Czyli myślenie  siedzi głębiej i jest bliżej ziemi. Odczuwamy je w harmonii z większymi siłami i naszym życiem jako całością.

Gdyby się przyjrzeć dokładnie, to raczej się wczuwamy, niż zastanawiamy.  Sprawdzamy, jak odczuwamy nasze myśli. Dopiero wtedy wiemy, czego chcemy i o co chodzi.

Te uczucia również mogą być mylące. Czasami wymykają się naszej uwadze. Działamy, nie zastanawiając się długo. Na przykład w miłości, ale także w nienawiści. Dlatego musimy rozróżniać uczucia.

Uczucie płynące z brzucha, które łączy nas z ziemią, jest skupione. Rezonuje z ziemią, więc pozostaje rozważne. Nie spieszy mu się.

Często  pierwsze  wrażenie jest tym bezpośrednim uczuciem, które okazuje się słuszne. Ale i tu lepiej jest z reguły działać dopiero wtedy, gdy jesteśmy pewni.

Często na drodze działania stają głęboko osadzone lęki. Otoczenie sprawia, że nasz sposób myślenia podlega wielu zakazom. Dlatego czasem zadajemy sobie  pytanie: Czy rzeczywiście wolno nam to myśleć? Co więcej: Czy rzeczywiście wolno nam to powiedzieć? I co jeszcze więcej: Czy wolno nam tak działać?

Kiedy wykraczamy przeciw tym zakazom w myśleniu, może się zdarzyć, że zostajemy wykluczeni przez ważną dla naszego przeżycia grupę. Te zakazy mogą wręcz kosztować nas życie. Wcześniej dotyczyło to wielu odszczepieńców, na przykład heretyków.

W dzisiejszych czasach, w oświeconym społeczeństwie, dzięki wolności myślenia jesteśmy w dużej mierze chronieni przed tym. Ale i tutaj tylko w obrębie określonych granic. Wystarczy wspomnieć chociażby tak zwaną poprawność polityczną. Nawet w tym obszarze musimy rozważyć, jak daleko może sięgać nasze zastanawianie się, zwłaszcza zastanawianie się wyrażane publicznie.

Mimo wszystko myśli same w sobie są wolne. Ale jednak lepiej się zastanowić, jak dalece możemy je wyrażać i jak dalece zgodnie z nimi działać.

Niekiedy wymknie nam się z ust bez zastanowienia jakieś zdanie. Ci, którzy je usłyszą, są przerażeni, a przede wszystkim my sami jesteśmy przerażeni. Jednocześnie wszyscy czują się uwolnieni. Nareszcie zostało to powiedziane. Jak na przykład w baśni, kiedy rozebrany król kroczył wśród wiwatującego tłumu i nikt nie odważył się spojrzeć uważniej czy tego powiedzieć. I tylko małe dziecko powiedziało głośno i wyraźnie: 'Król jest nagi'.

Kto tutaj się zastanawiał, a kto wypowiedział? Tutaj działała inna siła wydobywająca nareszcie na światło dzienne to, co wyparte. Dzięki Bogu."

Rozdział z książki Berta Hellingera:

BÓG W KOŚCIOŁACH
Bert Hellinger

Kolejne rozważania Berta Hellingera. Książka dotyka bardzo osobistych i jednocześnie dla każdego człowieka indywidualnie określonych relacji między religią a Bogiem, człowiekiem a religią, religią a społeczeństwem. Próba przyjęcia zaprezentowanego punktu widzenia pozwala na zrozumienie wielkiego wpływu tych relacji na nasze codzienne życie i funkcjonowanie w obrębie obszaru najważniejszego - naszej rodziny.