Co odkrył na temat mięśni doktor Hamer?

Jak podzielić zaburzenia mięśniowo-szkieletowe w świetle medycyny konwencjonalnej?

1. Problemy „konstrukcyjne” – obejmujące zmiany w kościach, mięśniach, ścięgnach np. wypadnięcie dysku, bóle mięśni,  sztywniejące zapalenie stawów, skolioza, rwa kulszowa, zespół cieśni nadgarstka,…

Wymienione wyżej choroby, wg medycyny konwencjonalnej spowodowane są uszkodzeniem lub nadwyrężeniem szkieletu/mięśni… Mianowicie związane są one z bardzo konkretnymi doświadczeniami życiowymi, które spowodowały przeżycie tzw. konfliktu biologicznego.

2. Problemy motoryczne – związane z mięśniami, które przestały zachowywać się w prawidłowy sposób, np. słabe napięcie mięśniowe, paraliż, porażenie Bella, zanik mięśni, ...

Medycyna konwencjonalna podaje wiele różnych przyczyn, które powodują ww. choroby. Gdy nie potrafi zidentyfikować przyczyny – twierdzi, że pewne procesy dzieją się samoistnie, lub są dziedziczone. W świetle odkrycia dr. Hamera, wiemy, że ww. choroby są wynikiem przeżycia bardzo konkretnych konfliktów biologicznych.

Co odkrył na temat mięśni doktor Hamer?

Mięśnie koordynowane są przez dwie części mózgu.

Pierwsza grupa kontrolowana jest w łożysku nowego mózgu. Dotyczy ona kości, mięśni, tkanki tłuszczowej, łącznej. Biologiczny konflikt, na który reagują te tkanki dotyczy „utraty własnej wartości”. W fazie aktywnej dochodzi do ubytku tkanki mięśniowej, może pojawić się zanik mięśnia, charakterystyczne wgłębienie w skórze; w fazie zdrowienia – dochodzi do wypełnienia ubytków nową tkanką (występują również bóle i obrzęki).

W rezultacie, po zakończeniu całego programu tkanka jest wzmocniona i jest jej więcej. Co ma biologiczny sens – jest ona lepiej przygotowana do tego, aby spełnić swoje zadanie w przyszłości (gdy ponownie zostaniemy skonfrontowani z tym samym konfliktem).

Więc w przypadku np. zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa poszukiwać należy sytuacji, w której chory ma poczucie, że nie może zapewnić bezpieczeństwa i przetrwania sobie/rodzinie/firmie, "wszystko spoczywa na moich barkach, sam niosę ten ciężar", "jak bardzo bym się nie starał, i tak mi nie wychodzi", "już mi brakuje pomysłów co zrobić dalej". Występuje tu też konflikt biologiczny bycia uwięzionym w jakiejś sytuacji. Główny wydźwięk to "jestem uwięziony w tej sytuacji" np. „na mnie spoczywa ciężar utrzymania firmy, która się sypie, nie mam już sił, a muszę dalej iść – obawiam się, że nie dam rady, mam już dosyć”.

Druga grupa kontrolowana jest w korze mózgowej przez obszar motoryczny, który odpowiada za mimowolne reakcje naszych mięśni w zależności od życiowych zadań – np. żeby sięgnąć po coś musimy poruszyć ręką, żeby gdzieś dojść,  musimy poruszyć nogami, itd.

Biologiczny konflikt związany z motoryką mięśni dotyczy „nie móc odepchnąć (np. ataku) / nie móc uciec”, „utknąć w jakiejś sytuacji”. Biologicznym sensem tego programu jest udawanie martwego, co w tym wypadku jest zachowaniem obronnym. Za każdym razem kiedy mózg dostaje sygnał, że musi poradzić sobie z sytuacją typu „nie móc uciec/wyjść z tej sytuacji”,  wybrany obszar motoryczny kory mózgowej blokuje unerwienie konkretnego mięśnia, tak aby wybrana część naszego ciała mogła spełniać funkcję „udawania martwego”.

Ta blokada unerwienia mięśnia powoduje, że z funkcjonowania organizmu wyłączona jest dana część ciała (np. paraliż nogi), jednak jako następstwo tej blokady następuje także atrofia mięśnia (z powodu zaniku jego czynności dochodzi do zaniku mięśnia) – tak dzieje się w przypadku stwardnienia rozsianego.