Opublikowany : 2019-01-19

Rzeczywistość Serca i Rzeczywistość Mędrca u Davida Hawkinsa

Kategorie : Artykuły , David R. Hawkins , Rozwój osobisty i duchowy

gorska droga zachod slonca

Rzeczywistości można doświadczać na co najmniej 2 sposoby – na ścieżce umysłu oraz na ścieżce serca. Te zaś rozwidlają się na miliony subiektywnych postrzeżeń oraz tras – i dlatego dróg do najwyższych stanów świadomości jest ni mniej, ni więcej tyle, ile tęskniących do nich oraz kroczących nimi ludzi. Niektóre wiodą do oświecenia, inne prowadzą na manowce…

David R. Hawkins, znany polskiemu czytelnikowi m.in. ze swojej Mapy Poziomów Świadomości oraz „Techniki uwalniania” odpowiada na pytania adeptów obu wymienionych ścieżek – pozwalając zrozumieć, zobaczyć i poczuć, że choć doświadczenie na każdej z nich jest inne – cel podróży pozostaje ten sam. Na poziomie powyżej 500 znikają bowiem rozróżnienia i oddzielenie. Serce i Umysł żyją tam w zgodzie.

O tym oraz innych aspektach metafizyki opowiada książka „Doświadczenie Rzeczywistości” – zapis pytań poszukiwaczy własnej ścieżki oraz odpowiedzi, jakich udzielił autor.

Lektura, która podnosi wibracje…

Niezależnie od tego, czy bliżej Ci do mędrca, naukowca, czy duchowego podróżnika, istnieje spora szansa, że w którymś z rozdziałów znajdziesz odpowiedź na swoje pytania…

Ego a społeczeństwo; duchowe oczyszczenie, emocje; umysł, karma, droga serca – to tylko niektóre z rozdziałów książki. Ta zaś opowiada zarówno o procesie duchowym i ewolucji społecznej, jak i o przeszkodach na drodze do oświecenia. A może do przebudzenia? Do Akceptacji? Albo do Radości?

Hawkins, z typowym dla siebie humorem oraz prostotą, porządkuje pojęcia oraz teorie, które możesz znać z przeróżnych ścieżek duchowych oraz od innych autorów. Opowiada też o własnym doświadczeniu drogi do oświecenia i przestrzega przed „częściowo oświeconymi nauczycielami”, których książki kalibrują wysoko – a jednak obecność tych osób, na skutek ich uwikłania w ego i niższe poziomy świadomości, ma niewiele wspólnego ze wspierającą obecnością świętej albo mędrca…

Zdolności duchowe wielu osób są szczątkowe, uśpione albo odzywające się funkcjonalnie. Pobudza je duchowe zainteresowanie i przebywanie z innymi duchowo zaangażowanymi albo motywowanymi ludźmi. Dlatego wielcy nauczyciele przez całą historię radzili duchowym poszukiwaczom, żeby szukali świętego towarzystwa i unikali ludzi nieprawych.

Obcowanie z „fałszywymi guru” może wprowadzać sporo chaosu, a w efekcie prowadzić do przekonania, że duchowość to bzdury. Ego lękające się zmian oraz utraty pozycji będzie zachwycone taką odpowiedzią! Dlatego warto pamiętać, że jest znacznie więcej odpowiedzi, niż ta jedna. Oraz, że szukanie inspiracji jest dowodem pokory, a nie słabości. O słabości albo zagubieniu opowiadać będą bezkrytyczność albo fanatyzm. Jak odróżnić inspirację od indoktrynacji? Słuchając zarówno serca, jak i umysłu-świadomości, nie zaś niższej postaci umysłu, czyli ego.

Czy świadomy umysł ma zasadniczo inny punkt widzenia niż ego?

Ego ukrywa, natomiast świadomość ujawnia – odpowiada Hawkins i dodaje: Rozwiązanie dla wielu wadliwych stanów ego można by znaleźć w powszechnie przeoczanym zdrowym rozsądku. Pomimo swej pretensjonalności, ego jest naiwne. Pompatycznie żąda, żeby dowodzić oczywistego, a robi to z przebiegłą nieuczciwością. Najtrafniej można by je określić jako niedojrzałe, w swoich powierzchownych rozwiązaniach i wysokim mniemaniu o sobie.

Dlatego też, zanim uznasz coś za racjonalne albo logiczne, sprawdź skąd pochodzi taka definicja. Czego chroni i przeciw czemu walczy? To obserwacja świadomości, a może lęki ego? Książka ta pomoże Ci zrozumieć różnicę między nimi oraz zobaczyć, że podstawową cechą umysłu jest… cisza. Tym zaś, co nie przestaje gadać jest ego. Na pewno chcesz go słuchać?

Duchowe ego możemy uważać za bieżącą manifestację naszej karmy, a zatem „zniweczenie” ego jest tym samym, co usunięcie naszej karmy, ponieważ roboczo są tym samym. Jeśli termin „karma” nie jest akceptowalny, możemy zamiast niego użyć terminu „nieświadomość” – zauważa Hawkins i dla mnie samej, był to jeden z wielu momentów „aha!” podczas czytania tej książki. A że nie sposób ich streścić ani przywołać – najlepiej odesłać Cię do własnej lektury oraz subiektywnego doświadczania kolejnego tytułu Virgo.

Inspirującego zaczytania!

Paulina Lucyna Danecka