Koncepcja układu mięśniowo-szkieletowego prezentowana w podręcznikach anatomicznych pokazuje czysto mechaniczny model ruchu i - dzieląc go na pojedyncze elementy - nie daje obrazu niepodzielnej, zintegrowanej całości, jaką stanowi żywy organizm. Gdy bowiem porusza się jedna część ciała, to reaguje ono jako całość. Z funkcjonalnego punktu widzenia jedyną tkanką, umożliwiającą takie zachowanie, jest powięź. Stanowi ona trzon podejścia proponowanego w tej książce.
DOSTAWA: Paczkomat 12 zł. Kurier InPost: 13 zł. Kurier DPD 16 zł. Poczta Polska 16 zł. Za pobraniem kurier InPost 16 zł. Darmowa dostawa od 300 zł.
LEKTURA OBOWIĄZKOWA dla każdego lekarza, psychologa, fizjoterapeuty, masażysty oraz wszystkich stosujących terapie manualne.
Mamy tendencję do myślenia o strukturze ciała jako składającej się z mięśni i kości, a zapominamy o układzie powięziowym, który dosłownie łączy i daje oparcie elementom ciała, tworzy jego strukturę. Książka przedstawia tkankę łączną jako strukturę podobną do "sieci" opasującej całe nasze ciało i mającej zasadniczy wpływ na kształt sylwetki. Tkanka łączna (powięź) jak nieprzerwana pajęczyna spowija całe nasze ciało. To właśnie ona przechowuje zapisy wszystkich wzorców ruchowych oraz stanów emocjonalnych (kodują się w niej wszelkie urazy psychiczne, 'twardnieje' podczas stresu czy zwiększonego wysiłku).
- Ciało zawsze porusza się jako wibrująca całość. W jaki sposób w poruszającej się strukturze następuje podtrzymanie kości i mięśni?
- Wzorce ruchowe osoby są ekspresją jej wzorców osobowościowych. W jaki sposób można rozpuścić utrwalone wzorce napięć, odruchowe i zazwyczaj nieświadome?
- Jak rozpoznać i uwolnić zapis utrwalony na poziomie tkankowym np. wzorzec kompensacyjny, który powstaje pod wpływem urazu?
- Jak powięź wspiera dążenie ciała do osiągnięcia w każdej chwili maksymalnej równowagi i do dania naszym działaniom maksymalnego wsparcia?
W życiu płodowym, tkanka łączna jest łożem różnicowania się komórek i z tego punktu widzenia jest pierwszą, podstawową bazą dla formy fizycznej. Z tej książki możemy się dowiedzieć, w jaki sposób wszystkie części tej sieci są powiązane i tworzą „pasma o idealnych właściwościach, które nie są ani za luźne, ani zbyt ścisłe. Lektura tej książki wskazuje, że metoda zwana Rolfingiem dotyczy właśnie tkanki łącznej i jest niezwykle skuteczna w pracy terapeutycznej.
Książka omawia nie tylko znaczenie powięzi pod kątem chorób narządu ruchu; pokazuje również, że tkanka łączna - oplatająca nasze ciało jak pajęczyna i zmieniająca swoją strukturę i funkcję w zależności od miejsca, w którym się znajduje - jest magazynem i nośnikiem emocji, że jest ściśle związana z wizerunkiem osoby oraz jej świadomością.
PRZEDMOWA DO WYDANIA POLSKIEGO:
System powięziowy stanowi niezwykłą strukturę. Jest to największa sieć nieprzerwanie oplatająca, dzieląca i dająca zrąb naszemu ciału, pozostając jednocześnie fascynującą naukową zagadką. Tkankę łączną znajdziemy w najdrobniejszych zakamarkach naszego organizmu, od powięzi, otaczających mięśnie, poprzez tkankę nerwową, narządy wewnętrzne aż po szkielet komórkowy.
Dlaczego ta, najpowszechniej występująca tkanka, jest tak mało poznana, a - z drugiej strony - tak ważna w leczeniu pacjentów z dolegliwościami narządu ruchu?
Prawdopodobnie wiąże się to z wieloletnim brakiem obiektywnych możliwości pomiaru jej funkcji, wielkości, jak również zrozumienia roli, jaką tkanka powięziowa odgrywa w etiologii wielu schorzeń. Sam fakt, że światowy kongres, dotyczący badania systemu powięziowego ( Fascia Research Congres , Harvard Medical School, Boston) został zorganizowany dopiero w październiku 2007 pokazuje, jak wiele lat musiało upłynąć, by świat medyczny zaczął się poważnie interesować tym zagadnieniem.
Fakt publikacji niniejszej monografii w języku polskim cieszy tym bardziej, że została ona napisana przez znanych badaczy i terapeutów, którzy przedstawili blisko 20 lat swoich doświadczeń w zwięzły i logiczny sposób. Autorzy pochodzą ze środowisk, zajmujących się osteopatią i integracją strukturalną, potocznie nazywaną Rolfingiem.
Osteopatia i Integracja Strukturalna są to znakomicie rozwinięte systemy terapeutyczne: osteopatia istnieje od ponad 100 lat, Rolfing powstał blisko 50 lat temu. Ida Rolf, twórczyni integracji strukturalnej, była jedną z pierwszych osób, która zwróciła uwagę na olbrzymi potencjał terapeutyczny, jaki drzemie w układzie powięzi i przez całe swoje życie terapeutyczne leczyła i wykształciła w USA rzesze terapeutów, którzy na dobre zmienili spojrzenie na rolę i funkcje tego systemu w naszym ciele.
Prezentowana książka jest doskonałą próbą przekazania skomplikowanej wiedzy z zakresu embriologii, kinezjologii i terapii skoncentrowanej na wykorzystaniu tkanki łącznej w diagnozowaniu i leczeniu bardzo wielu zaburzeń z nią powiązanych, nie tylko schorzeń narządu ruchu. W świetle zaprezentowanych w książce odniesień do sfery emocjonalnej, można sądzić, że tkanka łączna ma również swoją rolę w odczuwaniu ciała, kształtowaniu własnego wizerunku i świadomości.
Na szczególną uwagę zasługują rozdziały, przedstawiające wpływ zaburzeń, pochodzących z napięć powięziowych, uwidaczniających się w postaci tzw. pasów, które jako nowatorskie i niezwykle interesujące podejście, zmuszają do zastanowienia się raz jeszcze nad powszechnie nauczaną anatomią i kinezjologią.
Mam nadzieję, że niniejsza pozycja wypełni lukę na polskim rynku wydawniczym i zachęci terapeutów różnych specjalności do zainteresowania się tym niezwykle ciekawym obszarem naszego ciała, zgodnie z końcowymi słowami autorów, proszących o otwartość spojrzenia na nowe horyzonty niezależnie od tego, jaką formą pracy z ciałem się zajmujemy.
Dr Jarosław Ciechomski D.O.
Wiceprezes Towarzystwa Osteopatów Polskich
Prezes wielkopolskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii
R. Louis Schultz, Ph.D., ukończył kurs Rolfingu w 1973. W następnym roku stworzył program nauczania anatomii dla The Rolf Institute i został nauczycielem Rolfing Movement. Prowadził warsztaty dla rolferów w wielu stanach w USA a także Niemczech, Włoszech, Anglii, Brazylii i Australii. W 1972 roku dr Schultz odszedł na emeryturę z University of Colorado School of Medicine and Dentistry, gdzie zajmował pozycję profesora i przewodniczącego Wydziału Biologii Człowieka. Jest autorem ponad czterdziestu publikacji naukowych. Tytuł doktora fizjologii otrzymał na University of Wisconsin w 1955 r.
Rosemary Feitis, D.O., uczęszczała do Barnard College i University of California w Berkeley. Początkowo pracowała z dr Rolf nad książką o Rolfingu (Rolfing, The Integration of Human Structure) i w końcu przeszła trening w tym zakresie w 1969 r. Przez wiele lat intensywnie pracowała z dr Idą Rolf, “utrzymując noworodka (jakim był rolfing) przy życiu, jak powiedziała kiedyś dr Rolf. Odkrywała także interesujące aspekty potencjału ruchowego człowieka (human potential movement). W 1978, widząc potrzebę mniej formalnej książki o rolfingu, wydała Rolfing and Physical Reality, będącą zbiorem cytatów z wykładów dr Rolf. Wraz z Luisem Schultzem są współwydawcami książki zatytułowanej Remembering Ida Rolf - zbioru historii o twórczyni rolfingu. Dr Feitis otrzymała tytuł osteopaty w 1990 r. i obecnie prowadzi prywatną praktykę rolfingu i homeopatii w Nowym Jorku.
