Druga część Trylogii oświecenia, kontynuacja książki "Duchowe oświecenie" autorstwa Jeda McKenny. Przyglądamy się zmianie jakiej dokonuje w sobie Jolene.
Bycie miłym i uprzejmym, siedzenie w kwiecie lotosu, odprawianie rytuałów trzy razy dziennie nie uchroni nas przed życiem. Dopóki nie nastąpi przełom w naszej świadomości, dopóki nie utożsamimy się z tym czym naprawdę jesteśmy, żyjemy jak dzieci. Można przeżyć życie śniąc, można też się przebudzić i wziąć z życia więcej.
Autor niejako przy okazji dokonuje też zaskakującej interpretacji znanej lektury – „Moby Dicka” H. Melville’a.
DOSTAWA: Paczkomat 15 zł. Kurier InPost: 16 zł. Kurier DPD 17 zł. Poczta Polska 20 zł. Za pobraniem kurier InPost 20 zł. Darmowa dostawa od 300 zł.
Patrzę na tych kilka pierwszych rozdziałów jak na ujęcie wprowadzające, dające widzowi pogląd na to, gdzie rozgrywają się wydarzenia. Pierwszy rozdział, Miraże, który brzmi tak jak tytuł pierwszego rozdziału Moby Dicka, to jak uderzenie w gong, by wszystkich obudzić i dać im znać, że przedstawienie się rozpoczęło i jest nieco dziwne; że dzieje się coś nietypowego. Dwa kolejne rozdziały poświęcone wątkowi kalifornijskiemu kontynuują ten rodzaj destabilizującej dziwaczności. W rozdziale drugim pada pojedyncze pytanie, które jest bazowe dla tych kalifornijskich rozdziałów: „Jasne, każdy z was medytuje i angażuje się w różnorodne praktyki duchowe, jednak zdajecie sobie sprawę, że w rzeczywistości prowadzi to donikąd, prawda?”.
"To intrygujące pytanie. Każdy, kto czyta tę książkę, powinien się przez chwilę nad tym zastanowić; usiąść przy stole w jadalni, przyjrzeć się własnej Operacji Fiasko i zadać sobie poważne pytanie, co tak naprawdę robią z tą całą duchowością."
Jed McKenna
Czy ten facet może być oświecony, skoro tak się zachowuje?
Jeśli mówi w ten sposób? I wrzuca te nieco napastliwe teksty na samym początku swojej książki? Gdzie bezwarunkowa miłość? Gdzie współczujące serce? Zaraz, zaraz, a może to przyjęte przeze mnie założenia na temat duchowości i oświecenia są niedorzeczne? Może warto zrobić krok wstecz i zastanowić się, jak to naprawdę jest być oświeconą osobą w nieoświeconym świecie. Może ktoś sprzedał mi kit. Może to taka słodziutka i lekka wersja, która jest pozbawiona sensu.
A jednak w odniesieniu do drugiej książki chciałbym mieć nadzieję, że czytelnik przeczytał pierwszą i ma jakieś teoretyczne pojęcie, czym oświecenie – urzeczywistnienie prawdy, permanentna niedualna świadomość – jest.
Według mnie lektura drugiej książki przynosi większą frajdę, jeśli podchodzi się do niej z założeniem, że Jed McKenna jest istotą przebudzoną. Ustaliliśmy to już w pierwszej książce, więc powinno nam to dać swobodę eksplorowania, sprawdzania, o co w tym wszystkim chodzi, jak to jest być w tym stanie, okazję do zadawania lepszych pytań. Nie takich w rodzaju: „Czy ten facet jest oświecony?”, lecz: „Co to znaczy, że oświecona istota działa w taki sposób?”, „Czego dowiaduję się na temat stanu przebudzenia?
Zdałem sobie sprawę, że w książce zatytułowanej Oświecenie duchowo niepoprawne lekka przesada wydaje się być na miejscu. Poza tym bardziej ufam temu, co sprawiło, że pewne rzeczy się tam znalazły, niż temu we mnie, co chciałoby je zmienić. I w gruncie rzeczy, dlaczego by nie wyłożyć tego wprost? Książka nosi tytuł Oświecenie duchowo niepoprawne, ale co to oznacza? To znaczy, że dotarcie do celu i bycie tam nie jest tym, co nam powiedziano. Jeśli spojrzysz na współczesną duchowość, zobaczysz jedynie te same, bez końca powtarzane, oklepane brednie: miłość, współczucie, stan bez umysłu, wyższe „ja”, poziomy świadomości i tak dalej. To trujące paskudztwo, w którym – co potwierdzają dowody – klarowność ani postęp nie są możliwe. Nie ma większej porażki w całej historii ludzkości niż duchowe poszukiwania i dążenie do prawdy, a jednak wszyscy kroczą wciąż tą samą ścieżką, korzystając z takich samych map i wskazówek, z identycznych przewodników i tych samych szlaków. To istne szaleństwo.
Prędzej czy później trzeba dojść do punktu, w którym mówisz: „Ej, chwileczkę, to jakiś obłęd. Chcę zejść z tej karuzeli i ruszyć w drogę.Jak mogę wyrwać się z tego cyklu komunałów zaczerpniętych z naklejek na zderzaku i wziąć odpowiedzialność za swoje życie?”.
Jeśli czytasz książki Jeda McKenny, właśnie o to, balansując nad przepaścią, grasz, o samostanowienie. Nie dlatego, że to coś ważnego, nie po to, by kogokolwiek zadowolić czy zapewnić sobie wygodne życie pozagrobowe, ale po prostu dlatego, że to uczciwe. W końcu tylko o to nam chodzi – o uczciwe życie. O bycie uczciwym.
Jed McKenna
O całej trylogii oświecenia Jeda McKenny recenzję napisał Krzysztof Wirpsza; tekst recenzji dostępny tu: Jed McKenna i otrzeźwiające spojrzenie na rozwój (virgobooks.pl)
Jed McKenna
To niezwykle tajemnicza postać. Niewiele o nim wiadomo. Być może w ogóle jego nazwisko to pseudonim. Niektórzy zastanawiają się, czy w ogóle taka osoba jak Jed McKenna istnieje. Inni twierdzą, że Jed McKenna jest oświeconym nauczycielem. Ponoć lubi poezję Whitmana, prowadził aśram w Iowa gdzie kilku jego uczniów osiągnęło oświecenie.
