Nieświadomość ciała - koordynacja ciała i ducha wg metody Moshe Feldenkraisa

Perlisty śmiech, charakter pisma, budowa ciała – to tylko niektóre z cech, które składają się na nasz obraz siebie. Jego kształt zawdzięczamy odziedziczonym genom, własnemu doświadczeniu i wychowaniu. Każdy z nas ma inny obraz siebie, dodatkowo jest on zmienny. W zależności od jego kształtu mamy różną świadomość ciała.

Okazuje się, że najlepszy kontakt mamy z tymi częściami ciała, których często używamy. Te, które są mniej dostępne lub z różnych powodów pomijane, praktycznie nie należą do obrazu siebie. Oznacza to, że mamy gorsze czucie lub praktycznie zanik czucia w określonych rejonach swojego organizmu. Łatwo wyobrazić sobie, że inną świadomość strun głosowych będzie miał lektor, a inną osoba nie używająca głosu jako narzędzia pracy. Podobnie można pomyśleć o zręczności chirurga i piłkarza.

Ruch jest podstawą świadomości!

Autor książki „Świadomość poprzez ruch” – Moshe Feldenkrais – zaproponował całkowicie nowe podejście w pracy nad harmonią ciała i ducha. Jego droga prowadząca do zagubionych pragnień, wypartych emocji czy napięć, wiedzie przez ciało, a w szczególności: mięśnie i szkielet.

Feldenkrais przypomina, że każda funkcja życiowa wymaga ruchu mięśni. Oznacza to, że jesteśmy w ruchu przez absolutnie cały czas, nawet kiedy nie zdajemy sobie z tego sprawy!

A przecież to dzięki pracy mięśni rozpoznajemy swoje... uczucia. O przeżyciach dowiadujemy się za pomocą mięśni twarzy, serca czy aparatu oddechowego. Uchwycenie i nazwanie emocji jest często dużo trudniejsze niż zidentyfikowanie napięcia w ciele. Po prostu mamy łatwiejszy i szybszy dostęp do wiedzy na temat mięśni. Najpierw odczuwamy reakcję w ciele, a dopiero później pojawia się myśl dotycząca wydarzenia.

Płynąć pod prąd – organiczne potrzeby a oczekiwania społeczne

Feldenkrais zauważa, że przynależąc do społeczeństwa, zmuszeni jesteśmy wybierać pomiędzy życiem w zgodzie z własnymi potrzebami, a życiem zgodnie z oczekiwaniami i potrzebami grupy do której przynależymy. Nie spełnienie podstawowej roli – bycia użytecznym społecznie – niesie ze sobą ryzyko wykluczenia. Prowadzi to do wypierania i tłumienia tego, co dyktują nam nasze indywidualne potrzeby. By uniknąć wykluczenia, zakładamy maski i gramy postaci, którymi nie jesteśmy.

Sukces społeczny podnosi samoocenę. Powoduje to zadowolenie i scala z noszoną maską. Na dłuższą metę prowadzi jednak do utraty kontaktu z własnymi pierwotnymi, organicznymi potrzebami, a co za tym idzie – do trudności emocjonalnych lub zdrowotnych.

Rozwiązaniem może być uważność i samorozwój. Co prawda wymaga to konfrontacji z wszystkimi zewnętrznymi oczekiwaniami ale w zamian pomaga w osiągnięciu większej niezależności. Daje możliwość uwolnienia ukrytych potrzeb i realizację własnego potencjału.

Mniej znaczy więcej – trening harmonijnej koordynacji

Feldenkrais opracował własną metodę korekty postawy – tak by ciało, emocje, myśli i doznania zmysłowe (komponenty niezbędne do życia) mogły naturalnie współgrać.

Dodatkowo zmiany spowodowane za pomocą świadomej kontroli mają przełożenie na nieświadome procesy – talenty, wrażenia, działanie mięśni mimowolnych. Metoda ta pomaga w dotarciu do swojego potencjału, rozwoju wyobraźni, koordynacji ciała. Ćwiczenia mają na celu wyeliminowanie tego, co zatrzymuje i zakłóca naturalny ruch.

Autor podkreśla, że rozwój oznacza brak jakiegokolwiek przymusu i presji. Czynności, do których trzeba się zmuszać stopniowo wygasają, natomiast nawykiem mogą stać się tylko czynności łatwe i przyjemne. W jego podejściu ważne jest wykorzystywanie błędów do osiągnięcia poprawy. Feldenkrais przestrzega przed tłumieniem niepowodzeń – mają one przysłużyć się własnemu rozwojowi, a nie pozostać w ukryciu.

„W szkołach myśli ezoterycznej krąży pewna tybetańska przypowieść. Według niej, człowiek pozbawiony uważności jest niczym wóz, którego pasażerowie to pragnienie, konie to mięśnie, a sam pojazd to szkielet. Świadomość to śpiący woźnica i tak długo, jak pogrążony jest we śnie, powóz będzie ciągnięty bez celu, to tu, to znów tam. Każdy pasażer chce jechać gdzie indziej, a konie ciągną na wszystkie strony. Lecz kiedy woźnica pozostanie głęboko przebudzony, będzie mocno trzymał lejce, a poprowadzone konie dowiozą wszystkich pasażerów w odpowiednie miejsce. W chwili gdy świadomości uda się zjednoczyć z uczuciami, zmysłami, ruchem i myślą, wóz naprawdę przyspieszy na właściwej drodze.”

Anna Szulc-Rudzińska - psycholog, psychoterapeuta

.

.ŚWIADOMOŚĆ POPRZEZ RUCH
Wstęp do Metody Feldenkraisa
Moshe Feldenkrais

Książka poświęcona rozwojowi potencjału ludzkiego poprzez ruch, psychologii, teorii nauczania i rozwojowi świadomości. Praktyczna Metoda Feldenkraisa uczy jak uświadomić sobie nasze nawyki ruchowe i odkryć nowe możliwości poruszania się. Prezentowane ćwiczenia  pomagają stworzyć lepsze nawyki cielesne i zakotwiczają człowieka w nowym obszarze świadomości. Mogą korzystać z nich osoby w każdym wieku i z najróżniejszymi dolegliwościami. 

.