Fascynujące odkrycia na temat powięzi

Fascynujące odkrycia na temat powięzi

Artykuł we współpracy z Instytutem Biodynamicznej Terapii Czaszkowo-Krzyżowej w Warszawie

Powięź jest w ostatnich latach przedmiotem żywego zainteresowania lekarzy i terapeutów pracujących w różnych nurtach. O jej niezwykłych właściwościach pisaliśmy niedawno w tym artykule. Dziś chcemy przybliżyć kilka ciekawych odkryć dotyczących anatomii powięzi. 

Badania dr. Guimberteau

Dr Jean-Claude Guimberteau, chirurg, którego zaintrygowała anatomiczna budowa i funkcja podskórnej tkanki łącznej filmował powięź podczas operacji, pokazując jak wygląda i jak się porusza żywa tkanka. Chciał się dowiedzieć, jakie struktury odpowiedzialne są za to, że jesteśmy w stanie płynnie poruszać kończynami. Zaczął od obserwacji podskórnej anatomii ręki, i doszedł do konkluzji, że płynny ruch możliwy jest dzięki temu, że wszystko – skóra właściwa, tkanka podskórna, naczynia krwionośne, rozcięgna i tkanka mięśniowa nie są od siebie odrębne – poruszają się razem podczas każdego ruchu. Doszedł do wniosku, że w całym naszym ciele istnieje powięziowe continuum tkankowe – wszystko wewnątrz ludzkiego ciała jest ze sobą połączone tkanką powięziową.

Książka dr. Guimberteau „Architektura żywej powięzi człowieka” ukazała się w 2016 roku – jest już na rynku polski jej przekład. Zawiera mnóstwo zdjęć i płytę DVD z filmami ukazującymi endoskopowy widok struktur powięziowych w ludzkim ciele.

Więcej badań nad powięzią

Ostatnimi laty poczyniono wiele fascynujących odkryć dotyczących powięzi. Dowiodły one m. in. że:

• Powięź obejmuje całe ciało w systemie tensegracji, w którym zmiana w dowolnej części całego układu wpływa na cały organizm (Donald Ingber i Dr Stephen Levin).
• Powieź jest płynną krystaliczną matrycą (living matrix), co oznacza, że w zasadzie dotykając ciała mamy do czynienia przede wszystkim z ciałem „płynnym”, które ma właściwości i reaguje bardzo responsywnie, jak płyn (dr Mae Wan Ho). Nawodnienie powięzi zwykle maleje przy braku ruchomości oraz wraz z wiekiem.
• Istnieje wewnętrzna komunikacja za pomocą powięziowej matrycy (dr James Oschman), powięź potrafi przewodzić impulsy elektryczne, i pomaga przenosić energię w ciele (dr Upledger i Vredevoogd).
• Powięź może kurczyć się niezależnie od aktywności mięśni i wyraża wewnętrzny, wolny, rytmiczny ruch (Boris Hinz i dr Helene Langevin).
• Powięź działa jak układ komunikacji, szybszej, niż neuronalna – (dr. Mae Wan Ho, Fritz Popp, James Oschman, Helene Langevin).
• Powięź jest bogato unerwiona i odczuwamy ból właśnie poprzez powięź (Robert Schleip, dr Jaap van der Wal).
• Mechanoreceptory znajdujące się w powięzi bezpośrednio wpływają na autonomiczny układ nerwowy (Robert Schleip, Ernst Gellhorn). Powięź reaguje najsilniej na lekki dotyk. 
• Powięź może twardnieć, odwadniać się, rozwijać stany zapalne oraz zwiększać swoją grubość, co powoduje dysfunkcje. Reaguje na traumy fizyczne i psychiczne. Lubi jak się ruszamy, wtedy jest nawodniona, elastyczna i miękka (Leon Chaitow, Helene Langevin, Robert Schleip).

Co ciekawe, wiele z tych odkryć pokrywa się z obserwacjami dr. Stilla, twórcy osteopatii, sprzed ponad stu lat. Wszystkie wymienione odkrycia dotyczące powięzi zostały uwzględnione w praktyce biodynamicznej terapii czaszkowo-krzyżowej, gdzie bardzo zwraca się uwagę na właściwości powięzi.

Terapia powięzi

 „Terapia powięzi” to oczywiście skrót myślowy, ponieważ każda terapia jakiejś części ciała zawsze jest terapią całego człowieka, właśnie z uwagi na właściwości powięzi, która jest wszędzie i łączy wszystko w jedną całość. To samo dotyczy terapii bólu. Dzięki właściwościom powięzi każda terapia manualna jest „ogólno-ciałowa” i wpływa na stan całego organizmu.

Powięź nie jest jednorodna, wyróżnia się kilka jej warstw. W biodynamicznej terapii czaszkowo-krzyżowej istnieją specjalne techniki pracy z każdą warstwą powięzi, ponieważ każda warstwa ma inną strukturę i właściwości.